***
<< İlk Yazım
<< İkinci Yazım
İç huzurumu aradığım günlerin
birindeydim yine. Canım sıkkın bir vaziyette dersin nerede olduğunu bilmeden
gidiyordum öylece. Bizim fakülteden olduğunu tahmin ettiğim biriyle
karşılaştım, dersin nerede olduğunu sordum. Bilmediğini söyledi. Sadece bunu söylemişti
ancak gözlerinden yüreğini anladığım bir insanla karşılaşmanın şaşkınlığını
derinimde hissettim. "Yüreği, gözlerinden okunur mu insanın?" dediğimi hatırlıyorum. Nasıl bir anımdı bilmiyorum ama o
gün hayatımda bir şeyler bitti başlayabilmek için.
İkinci döneme çok solgun bir vaziyette başladım. Bir karar almıştım. Bu dönem üniversitenin son dönemiydi, tezim vardı. Uğraşacak derslerim vardı. Kütüphane de yaşayacağım diye düşünüyordum kendi kendime. Zaten konuşabileceğim ve konuşmak isteyebileceğim birileri de kalmamıştı yanımda, yakınımda. Aslında kimseyi de istemiyordum etrafımda. Çünkü "Yanındayım" diyenler de aslında "Ne şiş yansın, ne kebap" mantığıyla yanımda olmak istiyorlardı. İyiden iyiye insanlardan uzaklaşmaya, soğumaya, kendimi kendimde arama yolculuğuna çıkmaya daha da yaklaşıyordum.
Hayatımdaki doğruları ve yanlışları önüme serip onları ayıklamaya karar verdiğimde bir çok sorunla yeniden ve yeniden karşılaşıyordum. Ama sorunları çözmek için gayret sarf etmem gerektiğini bu sefer biliyordum.
Sonra düşündüm en büyük sorunum "Beni yaratan Rabbimden uzaklaşmaktı." İç huzursuzluğum da bundandı. Bunun farkına varıyordum ancak hasta ruhumu iyileştirmek için Rabbime yönelmek nefsime çok ağır geliyordu. Kapı gösterilmiş, anahtar da elime verilmişti. Bir zamanlar yana yakıla anahtarı arayan ben, simdi avuçlarıma büyük bir özenle konulan bu anahtara sadece bakıyor, bakmakla yetiniyordum. Tüm alem Yaratıcının esmasıyla çevriliydi, ben ise o zamana kadar, o esmalara değil, kör kuyulara bakmayı tercih etmiştim. En kötüsü de ben gerçekten gördüğümü iddia etmiştim. İşte simdi ruhum yavaş yavaş uyanmaya başlıyordu. Uyku ve uyanıklık arasındaki ilk cümlem şu oluyordu.
"Allahım ne olur, beni kendi yoluna yönelt. Zira acizim. Yapamıyorum..."
Bugün karanlık diye anlattığım o günler, benim için yeni başlangıçların habercisiydi. Hani ıslak bir pamuğu karanlığa bırakıp, altına da bir nohut tanesi ekersiniz ya, o nohut zamanla şişer ve patlar, ilerde bir çiçek açmak için. Bende patlamak üzereydim, ancak bu durumu fena bir şey addettim.
Fena zannettiğim zamanlarımda güzel yürekli bir ablaya rast geldim. Kapıyı açmam da bana cesaret veren yegane insandı. Korkma kapıyı aç diyordu. Bense gerçekten layık mıyım diye düşünüyordum. Mesela namaza layık bir kul muydum? Böyle sorular, bazı zamanlar beynime sirayet ediyordu. Derken kapıyı araladım. 5 vakit namazın 2 vakti ilk önce derken 3, derken 4.. Ama hiç 5 değil. Nasıl desem, bisiklet kullanmayı bilirsiniz ama yıllardır kullanmıyorsunuzdur. Bindiğiniz ilk zamanlar dengenizi tam kuramazsınız, iste bende öyle bir bocalama içerisindeydim. Zamanla dengemi sağladım. Ama yeterince lezzet alamıyordum.
Bir gün abla içtenlikle bana bir soru yöneltti:
"Kukla, namaz kılmaya başlayalı, iç dünyanda bir iyileşme oldu mu?"
"Aslında bilmiyorum Abla, çok oluyor gibi değil ama zamanla olacak İnşallah..."
İşte bu cevap ruhumdaki bozulmanın sınırlarını net bir şekilde belirler nitelikteydi. Namaz kılıyor ancak ruhumun kirinden, iyileşme tecelli etmiyordu, zaman gerekiyordu. Belki de iyileşiyor ama farkına varamıyordum.
"Rabbim, Beni senin yolunda olan, düzgün insanlarla karşılaştır. Bana unuttuğum şeyleri hatırlatsınlar."
dediğim anda biri daha girdi hayatıma. Evet itiraf ediyorum o kişi ilk dönemin sonunda "Yüreği gözlerinden okunur mu insanın" dediğim kişiden başkası değildi.
Demem o ki Rabbim beni terk etti zannettim. Dünyanın en büyük günahını işlediğimi, affa layık olmayacağımı zannettim. Dua etsem de Rabbimin cevap vermeyeceğini zannettim, çünkü şunu unuttum:
Rabbim dualarımı kabul etmiyor diyerek umudunuzu kaybetmeyin. Unutmayın;
"Allahın rahmetinden ümidini kesenler yalnızca kafirlerdir." (Yusuf Suresi,87)
***
13 comments
İçini rahat tutmaya çalış yavrum. Ben çok kötü şeyler yaşadım. Halen de yaşamaktayım küçük küçük de olsa. Ama hiç bir zaman Rabbimi unutmadım ve beni cezalandırdığını düşünmedim. Bu dünyaya akıl sır ermez. Belâlar da, güzelliklerde belli bir sırayla yaşanır. Namaza başladığın güzel olmuş, inşallah sürekliliğini nasip etsin Allah.
YanıtlaSilİnşallah ablacım :)
SilHadiste de anlatıldığı üzere:
"İnsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar."
Gerçekten öyle. İmtihanlar dünyası. Sabır ve duadan başka yapabileceğimiz bir şeyimiz yok..
Ne hoş..
YanıtlaSilNe güzel yazmışsın ya , duaların ile doğru olanı istemişsin ^^
YanıtlaSilTeşekkür ederim. Allah razı olsun kardeşim :)
Sil"Allahın rahmetinden ümidini kesenler yalnızca kafirlerdir." (Yusuf Suresi,87)
YanıtlaSilsanırım hayat felsefemiz olmalı :)
Kesinlikle.
SilNefes aldıkça umut var olmaya devam edecek Elhamdülillah :)
Seni derinden değiştiren bu içsel seyahatini ne güzel aktarmışsın Kukla. Okurken senin adına kimi yerde üzüldüm kimi yerde sevindim ama neyse ki yani anladığım kadarıyla güzel insanlarla karşılaştırmış seni Allah.. Yolunun açık olmasını, her şeyin gönlünce olmasını diliyorum. Sevgiler :')
YanıtlaSilTeşekkürler Gözde canım :)
SilTüm güzellikler seninle olsun..
Bu yazı bana bir şey hatırlattı:
YanıtlaSilDaha dün risale i nurda bir yazı okumuştum. Ve okuduğumda "Ben de 'Acaba neden namazlarımda eski aldığım lezzeti alamıyorum?' diye düşünmmüştüm." dedim.
"Evet, bir ehemmiyetli ihsan-ı ilahi, ihsanını, enâniyetini bırakmayana ihsas etmemektir. Ta ucb ve gurura düşmesin..."
Ne kadar güzel ince bir detay. Beni, bizi gururdan da koruyan Rabbimize hamd olsun.
Gülücüklü Kal...
Talha bunu geçenlerde biri daha dedi bana. Anlatırım bunu :)
SilHarikaydi ve çok içten bir yazı olmuş. Ne diyor ayet-i kerime de "Rabbin seni terketmedi,darilmadi"
YanıtlaSilNe zaman içerimde huzursuzluk ve boşluk hissetsem bir şekilde Yaradan'a yoneldigimde geçtiğini yürekten hissediyorum.Namaz olmazsa olmazdır ama bunun yanında Kur'an okumanı tavsiye ederim meali ile birlikte. Kalbe iyi geliyor :)
Ay içimi dökmüş gibi oldum ama bu yazıyi okurken seni gormesemde sanki kalbini görmüş gibi oldum. Vesselâm...
Dualarda bulusalim :)
Ah yazdıklarını okuyunca bir mutluluk geldi gönlüme. Samimiyetle yazdığından dolayı muhakkak :)
SilÖnerini kesinlikle dikkate alacağım.
İnşallah buluşalım :)
Allah razı olsun Berikacım :)
Fikirlerinizi önemsiyorum,
Lütfen benimle düşüncelerinizi paylaşın :)