Merhaba dostlar,
Anime, Manga, Kore Drama yazacağım demiştim oysaki. Kendi duygularımı yaza yaza
bir hal olacağım yakında...
Yazdım, yazmasam
ağlayacaktım der ya Palyaço şiirinde Turgut Uyar. İşte bende öyle hissediyorum,
yazmasam ağlayacağım belki de. Ya da dur ağlamam yine ben, ağlayamadığımı
unutmuşum bir an için.
Dibi görünce derler ya "Dibe vurduğunda gidilebilecek tek yön yukarısıdır" diye. Gerçekten öyledir bence de. O
kadar rahata alışmış ki bünyem, küçücük bir imtihanda sarsılıyorum
birden. Neden böyle oldu diyorum.
Rabbim unutmuyor sonuçta bu iyi bir şey demeyi akıl edemiyor "ben".
Madde değil mana arayışındayım diyorum kendime. Kendimi tamamen maddeden
soyutlayıp mana deryasına bırakmak istiyorum çoğu kez başaramıyorum ne yazık
ki.
Yaptığım yanlışlar geliyor aklıma. Başta ne kadar da doğru gelmişti halbuki.
Yanlış yaptığımı kabulleniyorum mesela ilk önce ama bunu kabullenmek "Hep yanlış
mı yapacağım artık?" sorusunu doğuruyor içimde.
Duygularımla savaşa giriyorum, girmem gerekiyor gibi geliyor. Şu sıra tek
düşündüğüm duygulardan sıyrılıp sadece mantık çerçevesinde hareket etmek. Biri
bana nasıl yapıldığını söyleyebilir mi? Oluyor mu böyle şeyler,
yapılabiliyor mu mesela. Duygular hiçe sayılabiliyor mu?
Girdaba girdim, sarıyor benliğimi tüm okyanus. Çıkmak istiyorum... Ya dibe
batacağım ya şans eseri kendimden geçip bir gün kumların arasında bulacağım
bedenimi.
Tabii şu var. İkisi de imtihan. Batmakta imtihan, kendinden geçmekte...
Rabbim madde düşüncesi değil, mana düşüncesi versin diyerek noktalıyorum.
Rabbim herkese en istediğini hayırlıysa eğer, afiyetle versin.
Gelgitlerle dolu bir yaşamdan bildirdim.
Anlam karmaşasıyla dolu ruhum, size en iyi dileklerini iletiyor.
Görüşmek üzere Sevgili dostlar :)
Okur & Yazar. Doğayı, sağlıklı yiyecekleri ve iyi kahveyi sever. Küçük bir "merhaba" demek için gelmekten çekinmeyin.
