Sinop yazılarımı bu yazımla noktalıyorum. Sinop şehrine gelindiğinde muhakkak görülmesi gereken yerleri özetliyorum. Daha önce yazdığım yazılar aşağıdaki gibiydi:

• Sinop Gezisi-1
• Sinop Gezisi-2
• Sinop Gezisi-3

Sinop güzel bir şehir ve aslında gezilecek çok yer olduğunu söyleyemeyeceğim ama doğası gerçekten mükemmel olan bir şehir. Bende size en çok görülmesi gereken yerlerden bahsedeceğim.

Sinop'ta Gezilecek Yerler

1- Sinop Kalesi

2- Sinop Cezaevi (Sabahattin Ali'nin kaldığı cezaevi)

3- Alaaddin Cami (Alaaddin Keykubat zamanından kalan cami)

4- Erfelek Şelaleleri

5- Gerze (Gerze tarihi yangın evleri)

6- Sinop İnceburun ( Türkiye'nin en kuzeyi)

7- Hamsilos Koyu

Peki Sinop'ta Ne Yenir?

1- Sinop Mantısı

2- Nokul

Yukarıda belirttiğim yerlerin tarihi ve doğası fevkalade. Buraları gezmeden dönmeyin diyebilirim.

Sevgilerimle,

Kuklanız!

Sinop - İnceburun

Sinop gezimle ilgili daha önce şu yazıyıve bu yazıyı yazmıştım. Üçüncü yazımla karşınızdayım. 

Bu yazımda size Sinop'un en güzel yerlerinden biri olan Hamsilos Koyu'ndan ve Türkiye'nin en kuzeyi olarak bilinen İnceburun'dan bahsedeceğim.

Öncelikle Hamsilos koyu inanılmaz güzel bir yer. Girişte cüzi bir ücret alıyorlardı diye hatırlıyorum. Hamsilos koyunun içerisinde yürüyüş parkuru ve bir yağmur barınağı var. Orman yolu baya bir çamurlu olduğu için botlarla gitmenizi öneririm. Doğasıyla sizi büyülüyor biz bu koyun etrağında yanlışlıkla 8 km yürümüştük gerçekten çok stres olduğumuz bir gündü.. ama doğası gerçekten harikaydı. 

Sinop - İnceburun

İnceburun ise Sinop'un en kuzeyinde bulunuyor. Burada hava çok berrak ve temiz. Kendinizi bir sonsuzluğun içinde buluyorsunuz. Kendimi en mutlu hissettiğim anlardan biriydi. Bu arada burada bulunan aile gelen turistlerden sıkılmışa benziyordu. Söylemeden geçemeyeceğim :)

Hamsilos Koyu ve İnceburun'dan kareler:

Sinop - Hamsilos Koyu

Sinop - Hamsilos Koyu

Sinop - Hamsilos Koyu

Sinop - Hamsilos Koyu

Sinop - Hamsilos Koyu

Sinop - Hamsilos Koyu

Sinop - Hamsilos Koyu

Bir sonraki yazımda görüşmek üzere...

Kuklanız!

Geçen Hazine Beyin arkadaşlarından birini ziyarete gittik. Hazine Bey, arkadaşının hanımıyla tanışmamı çok istiyordu. Ziyarete 3 aile olarak gittik ve hanımlar olarak hiçbirimiz birbirimizi tanımıyordu. Sadece eşlerimiz uzun süredir arkadaşlardı. Neyse ben bu tarz buluşmaları pek sevmem çünkü nedendir bilinmez insanlarla tanışmaktan pek hoşlanmıyorum. Ama tanışınca da çok güzel iletişim kuruyorum. Neden tanışmayı sevmediğim ise ayrı bir muammadır bende.

Neyse, ev sahibinin hanımıyla tanıştık, bana çok sıcak davrandı. Daha sonra teker teker diğer arkadaşların hanımları teşrif ettiler. Sonra hepimizde bir sessizlik oluştu. Birbirimiz hakkında ilk izlenimlerimizi topluyorduk. Gerçekten bir tık sıkıcı bir ortamdı. Çünkü paylaşım yapmayı pek sevmeyen bir arkadaş vardı ve ortamı biraz soğuttuğunu hissediyordum. Gerekli paylaşımları 2 saat boyunca yaptık ve birbirimizin numarasını alarak, tekrar görüşmek üzere diyerek ayrıldık. 

Bu tanışmadan bir hafta sonra ev sahibi arkadaş Hazine Beye; "Kukla abla, eşimi sevmiş mi?" diye sormuş. Hazine Beyde tek tek izlenimlerimi anlatmış. "Senin eşin çok samimi gelmiş, diğer arkadaşı da sevmiş ancak biri ona çok soğuk gelmiş, elektrik alamamış" demiş. Bunun üzerine Hazine Beyin ev sahibi arkadaşı da eşinin izlenimlerini anlatmış. "Abi bana da eşim aynı şeyleri söyledi. Kukla ablayı sevmiş ama diğer abla ona pek samimi gelmemiş." demiş. 

Velhasıl kelam, bunu neden anlattım. Gerçekten ruh diye bir şey var mı? Gerçekten var. Aslında pek konuşmadık. Sonrasında insanlardan hoşlandık mı bunun kritiğini de yapmadık ama ikimizde aynı kişilere karşı aynı hisle hislenmişiz. Çünkü ruhlar birbirlerine tesir ediyor. Ruh, içerisinde derin manalar barındırıyor. Haletlerimiz insanlara sirayet ediyor.

Derinliklerimizi keşfetmek ümidiyle...

Sinop Gezisiyle ilgili daha önce bir yazı yazmıştım. İkinci yazımla karşınızdayım.

Sinop'u gerçekten çok seviyorum. Bu satırları yazarken bile hala hüzünleniyorum. Orada olmayı çok istiyorum. Gerze'den sonra Sinop Merkez'i gezmeye karar verdik. Yıllarca Gerze'ye gelmiş ancak hiç merkeze gelememiştim. Benim için bir ilk oldu.

Öncelikle Sinop kalesini ziyaret ettik. Kale'nin M.Ö. 7 yy dan kalma bir eser olduğu bilinmekteymiş. Buradan Tarihi Sinop Cezaevine gittik ancak kapalıydı. Biraz gezindikten sonra Sinop'ta bulunan tarihi yerlerden biri olan Alaaddin Cami'yi ziyaret ettik. Bu camiye hayran kaldım.

Alaaddin Camii; Selçuklular zamanında Alaaddin Keykubat tarafından şehrin zapt edilmesinden sonra yapılmış. Enine plan ve geniş avlu özelliğiyle dikkat çekmektedir. Candaroğulları döneminde  caminin onarım çalışmaları yapılmıştır. Camii gerçekten çok hoştu. Camiden ve avlusundan birkaç fotoğraf koymak istedim. Ben her ne zaman bu fotoğraflara baksam kendimi huzurlu hissediyorum...

Bir sonraki yazımda görüşmek üzere...

Sevgilerimle,

Kuklanız!

Tesettüre girmek isteyen yakın bir arkadaşım var. Uzun zaman önce tesettüre girmiş biri olarak onun bazı kaygılarını asla anlayamıyorum. Hatta o kadar ki gerçekten tesettüre girmemek için bazen kendini ikna etmeye çalıştığını düşünüyorum. Çok uzun zamandır bir ikilemin içerisinde. Aslında girmek istiyor ama çeşitli sebeplerden dolayı da asla cesaret edemeyecekmiş gibi. Şimdi derseniz "Tesettüre girmek zorunda değil." Tabii değil ama benimle sürekli bu konuyu konuştuğu ve fikir almak istediği için alemimde beni de iyi hissettirmeyen bir konu. Tesettüre ya girersin ya da girmezsin, sürekli bu durumu konu etmeye gerek yok bence. 

Peki tesettüre girmek isteyen bir insan neden tesettüre giremiyor?

• İlk olarak toplum baskısı söz konusu. Birinci dereceden akrabaları başta olmak üzere arkadaşlarının, komşularının bu konuyu olumsuz değerlendireceğini düşünüyor. Bilinçaltında "Elalem ne der?" cümlesi yankılanıyor. Ama bu konu tamamen sizinle ilgili, ikinci bir şahsı alakadar etmiyor. Tabii ki annenin, babanın ve eşinin istememesi aşırı zor bir durum. Onun dışında kalan sebepler çok fazla düşünülmemeli. Örneğin; bende birkaç aile efradının ve üniversite hocalarımın konuyla ilgili düşüncelerini merak etmiştim, fakat tesettüre girince çok abarttığımı fark etmem uzun sürmemişti.

• İkinci olarak kişi evlenmediyse veya erkek arkadaşı yoksa tesettüre girerse evlenemeyeceğini düşünebiliyor. Aslında bu da tamamen şeytanın safsatası. Çünkü tesettüre girdiğin an belirli bir islami çizgide olan insanlar seninle evlenmek istiyor. Tesettüre girmediğinde ise insanlara kendi çizgini tamamen belli edemiyor oluyorsun. Bu nedenle dini hassasiyetleri olmayan insanlarda seninle birlikte olmak isteyebiliyorlar. Tesettürle bu durumun önüne geçiliyor. Çünkü tesettür vesilesiyle İslami bir kimliğe bürünmüş oluyoruz.

• Üçüncüsü ahir zamanın dehşeti. Sokağa çıktığımızda herkesin çok açık ve çok güzel olduğunu görüyoruz. İnsan bu nedenle "Ne var bende açık olsam, zaten herkes açık..." diye düşünebiliyor. Unutulmamalı ki; herkes sana kabir kapısına kadar eşlik eder. Yaşlanınca kapanırım dersin ama yarına garantin yoktur. Bu konuyu bu şekilde değerlendirmek gerek. Herkes uçurumdan atlıyor diye bizde mi uçurumdan atlayalım?

• Tesettüre girmek zorlu bir süreçtir. Çünkü nefis tesettüre girmek istemez. Bu yüzden nefsin dizginlerini elimize almamız gerekir. Bunun için en önemli yol, tabii ki namaz kılmaya başlamak ve sürekliliğini sağlamaktır. Namaz oturmaya başlayınca nefisi dizginlemek daha kolay olacaktır.

• Birde tesettüre girmek isteyen insanları zorlamayalım. Günahkarsın, neden hala giremiyorsun diye... Hepimizin bir imtihanı var. Bazımıza namaz, bazımıza oruç, bazımıza tesettür zor gelir. Bu yüzden ayıplamamalıyız. Yalnızca fikir isterse müdahale etmeliyiz. Mesela ben artık arkadaşımla bu konuları konuşmuyorum. Kendisi yaşayarak tecrübe etmeli. Sonuçta doğruyu gösterecek olan Rabbim...

• Son olarak bu kardeşlerimize dua edelim. Zaten tesettüre girmek isteyip de giremiyorlarsa vicdanen acı çekiyorlardır. Dua ederek gerekeni yapmalarına yardımcı olabiliriz diye düşünüyorum. 

Merhaba,

Nasılsınız? Beni sorarsanız biraz kafam karışık. Bazen ne yapacağımı bilemez bir halde oluyorum bazen de kendime çok yüklendiğimi hissediyorum.

Hayatımda kararlar alıp uygulamaya koyuyorum. 2022 yılı ruhi anlamda çok zorlandığım bir yıl oldu. Kararlar aldım, kararlar değiştirdim, kararlar uyguladım. Kısa vadeli ve uzun vadeli planlar yaptım. Kendimle barışmaya çalıştım. Kararlarımda sebatkar olmaya ve duygularımı yönetmeye çalıştım. Kendimde gördüğüm sorunları tespit ederek kendimi iyileştirmeye karar verdim ve buna uygun adımlar attım.

Öncelikle İstanbul'dan sıkıldım ve sanırım Türkiye'den de sıkıldım. Ekonomik kaygılar, toplumun mutsuzluğu beni yoruyor. O yüzden oturduğum evi, şehri hatta ülkeyi değiştirme eğilimindeyim. Bu konuda hiç bu kadar kuvvetli hisler hissetmemiştim. Bu nedenle uzun vadede ülkeden gitme planları yapıyorum. İngiltere, Amerika veya Kanada üzerinde yoğunlaşıyoruz. Bu kararıma uygun olarak; İngilizce kursuna başladım. Hali hazırda ki İngilizcemi daha akıcı yapmak adına çalışmalar içindeyim. 

Ayrıca;

• Yıllardır sürdürdüğüm Endüstri Mühendisliği mesleğimi bırakarak, Bilgisayar Mühendisliği alanında çalışmaya karar verdim. Front End ile ilgili çalışmalar sürdürüyorum. Bir yandan var olan işimi yapıyor bir yandan iyi bir Front End Developer olma adına çalışmalar yapıyorum.
• Spora bilfiil devam ediyorum. Reformer pilatesten sonra yüzmeye de karar verdim. Spor yapmanın bedenimde ve zihnimde ki negatif enerjiyi attığını gördüm. Bu yüzden bırakmamaya gayret ediyorum. Hayatımın hiçbir döneminde bedenen bu kadar güçlü hissetmemiştim.
• Risale-i Nur derslerine sarıldım. Bana hitap etmeyen, beni manipule ettiğini düşündüğüm insanlardan ve gruplardan uzaklaşarak daha akli davranıp ve kendime bir iyilik yapıp Risale-i Nur ve Kur'an'la bizzat alakadar oluyorum. Beni yormayan insanlarla görüşüyorum.
• Kitap okumalarıma ara verdim. Bir anda çok çok kitap okumak beynimi yorduğu için okuduğum kitapları-kastettiğim kitapların içinde bulunan fikirleri- sindirerek ve kendi hayat felsefeme göre değerlendirerek bu fikirlerden besleniyor ve daha iyi bir insan olmaya çabalıyorum.
• İnsanlarda hoşlanmadığım tavırları bizzat kendilerine söyleyerek farkında olmalarını sağlıyorum. Bu şekilde daha az yıprandığıma şahit oluyorum.
• Haber dinlemiyor ve okumuyorum çünkü haberler beni mutsuz ediyor. 
• Artık hiçbir şeye para yetmiyor. Toplumun halini gördükçe, ülkedeki fiyatları gördükçe dua ediyorum ve bu durum beni harcamalarımı kısmaya itiyor. Normalde de çok harcama yapan biri değildim ama son zamanlarda yapılan zamların belimi büktüğünü hissediyorum. Artık insanların insani koşullarda yaşamadığını düşünüyorum.

 Schopenhauer'i ilk defa okuyorum. Beni bu kitabıyla gerçekten çok etkiledi. 

Okumak, Yazmak ve Yaşamak Üzerine kitabının ilk bölümü şu satırlarla başlıyor:

"İnsan mutluluğunun iki temel düşmanı: Istırap ve can sıkıntısı..."

Schopenhauer; insanın vaktinin kıymetli olduğunu ancak cahil insanların vakitlerini değerlendirmeyi bilmediğini ifade ediyor.  Değindiği en önemli noktalardan biri ise zamanı kullanmak ve zamanı harcamak arasındaki fark. Bir insanın zamanı değerliyse zamanını iyi bir şekilde kullanmak ister. Ancak zaman kavramı can sıkıntısı ve ıstırapla birleşirse zamanı harcamak yoluna gider. Schopenhauer, zamanı harcayan insanları cahil, sıradan ve budala olarak nitelendiriyor. Schopenhauer'in düşüncelerini destekleyici alıntılarla daha açık ifade etmek istiyorum:

...Fakat insanların çoğunun boş zamanı ne üretir? Can sıkıntısı ve budalalık. Cahil insanların boş saatleri ne kadar acınaklıdır! Sıradan insanlar sadece zamanlarını nasıl harcayacaklarını düşünürler; herhangi bir yeteneğe sahip insan zamanını nasıl kullanacağıyla meşgul olur.

Mutsuz hissiyata karşı koymak için insanlar, uğraştıkları kısa süre içerisinde haz veren lüzumsuz şeylerin peşinde koşup dururlar, böyle bir umutla iradeyi harekete geçirmek ve dolayısıyla zihni devirgen hale getirmek için çabalarlar.

 İnsanlar meşgul olacak düşünceleri olmadığı için kağıtlarla uğraşırlar ve birbirlerinin paralarını kazanmaya çalışırlar. Budalalar!

Her insanın serbest zamanı tam olarak onun kendisi kadar kıymetlidir. 

Ve insan nasıl mutlu olur? Mutlu olmak için birine, birilerine veya eşyaya ihtiyaç duyar mı? Aslolan sıradan olmamaktır. Bilge bir insan kendisiyle mutlu olabilendir diyor. Aslında günümüz kapitalist düzeninde hepimiz bir parça bir şeylere tamah ederek mutlu olmaya çalışan insanlarız. Bu durumda bizi sıradan insan haline getiriyor:

Sıradan insan; hayatının mutluluğunu kendi dışındaki şeylere, mala mülke, şana şöhrete, kadın ve çocuklara, dostlara, cemiyete ve benzerlerine bağlar, dolayısıyla bunları kaybettiği yahut hayal kırıklığına uğratıcı bulduğu zaman, mutluluğun temeli çöker.

Aşağıdaki satırlar bana Matrix filminde ki bir repliği hatırlattı. "Cahillik erdemdir." ve de Peygamber efendimizin bir sözünü "Benim bildiklerimi bilseydiniz az güler çok ağlardınız."

Bir ahmağın hayatı ölümden daha beterdir. Çok bilgelikte çok keder var ve bilgisini arttıran kederini arttırır.

Okumak ve Kitaplar Üzerine

Sadece "çok kitap okumak" için okuyan insanlara da bir taş atıyor yazar ki bence çok haklı. Bir kitabı bitirdikten sonra insan düşünceye de vakit ayırmalı ve bir kitabı kendi minvaline göre okuyarak değerlendirmeli. Yoksa yazarların düşüncelerine göre şekil alan bir akışkana dönüşür. Ayrıca okunan fikirler derin düşüncelere dönüşürse senin için bir değer atfeder:

Okurken, zihnimiz aslında başka birisinin düşüncelerinin oyun alanında başka bir şey değildir; ve sonunda onlar bizden ayrılır, geriye kalan nedir? ...Tıpkı at üstünden inmeyen bir adamın sonunda yürümeyi unutması gibi.

Her boş vakitte okumak ve sürekli olarak sadece okumak zihni mütemadiyen elle çalışmaktan daha fazla felç edici bir etkiye sahiptir. Bir kimse ne kadar fazla okursa, okuduklarından kalan izlerde kaçınılmaz olarak o kadar az olacaktır. Derin düşünmeye zaman yoktur.

... Aslında güçlü ve sağlam bir okumanın akışı sadece daha önce okunmuş şeylerin unutulma sürecinin hızlanmasına hizmet eder. Okunan şeyler ancak derin düşünmeyle hazmedilebilir.

ALINTILAR

Şunu hatırdan çıkarmayın, ahmaklar için yazanlar her zaman karşılarında geniş bir dinleyici kitleyici bulurlar. Hiçbir zaman kötü kitaplar çok az ya da iyi kitaplar çok fazla okunmaz; kötü kitaplar zihin için zehir mesabesindedir. Aklı harap eder.

İyi olanı okumak için kötü olanı hiçbir zaman okumamayı insan kendisine düstur edinmeli: Çünkü hayat kısa ve hem zaman hem dinçlik insan için sınırlı.

Eskileri, zamana meydan okuyarak çağları aşıp gelmiş olan eskileri okuyunbüyük bir dikkatle, yenilerin onlar hakkında söyledikleri pek bir anlam ifade etmiyor.

Önemli bir kitap hiç vakit kaybedilmeden bir kez daha okunmalıdır. Zira öncelikle kitabın muhtevası bütünü itibariyle ikinci kez okunduğunda kavranılır. Ve kitap ikinci kez okunurken kişinin içinde bulunduğu ruh hali ve zihin yapısı ilkinden farklıdır.

Gerçek bilgi, sahibini hiçbir zaman kibirlendirmez.

Yazarlık ve Üslup Üzerine Alıntılar

İki tür yazar vardır: Sırf ele aldığı konu için yazanlar ve sadece yazmak için yazanlar

Bir başka açıdan 3 tür yazardan bahsedilir:

1- Düşünmeksizin yazanlar

2- Yazarken düşünenler

3- Yazmadan düşünenler

Her zaman en doğrusu; daha sonra yazılmış olanın daha önce yazılmış olana göre her bakımından bir terakki olduğunu; ve her değişimin bir ilerleme ve gelişme anlamına geldiğini düşünmekten daha büyük bir yanlışlık tasavvur edilemez.

Eski ve kusursuz bir kitap çok kere yeni ve kötülerinin hatırına rafa kaldırılır.

Dolayısıyla bir kitap meşhur hale gelmişse, okur onun muhtevasından ötürü mü yoksa biçiminden ötürü mü meşhur olduğuna titiz bir şekilde dikkat etmeli ve ayrımı buna göre yapmaktır.

Yazmanın en kolayı kimsenin anlamayacağı şekilde yazmaktır; öte yandan derin meseleleri herkesin anlayacağı biçimde yazmanktan zor bir şey yoktur.

Düşünme kabiliyetine sahip bir insan her zaman kendisini açık, anlaşılabilir ve kapalılıktan uzak sözcüklerle ifade edebilir. Güç, karanlık, çetrefil ve ikircikli ifadelere başvuran yazarlar kesinlikle söylemek istedikleri şeyi tam olarak bilmiyordur. Onun hakkında belki de müphem bir bilince sahiptirler, ki hala kendisini yetiştirmeye çabalar.

Düşünmek Üzerine Alıntılar

Kendi kendisine düşünmesini öğrenmiş bir insan kendi kanaatlerini kendisi oluşturur, otoritelere ancak daha sonra başvurur, başvururken de amacı sadece kendi görüşlerini onlara teyit ettirmek ve böylelikle kendine olan inancını güçlendirmektir.

Çok değerli ve ufuk açıcı bir kitaptı. Alıntılardan zaten anlamışsınızdır.

Sevgilerimle...

Kuklanız! 

Daha önceki yazımı "...üniversiteyi kazandım ve yaralarıma da sünger çekerek bu bahsi kapatmaya karar verdim." diyerek bitirmişim. O zaman kaldığımız yerden devam edelim.

Önceki yazılarıma ulaşmak için aşağıdaki satırlara tıklayabilirsiniz:

  <<< Hakikat Arayışım-2

    << Hakikat Arayışım-1

      < Hakikat Arayışım

Üniversiteyi kazandıktan sonra varoluş sancılarımı rafa kaldırdım. Eğlenmeye ve arkadaşlarıma vakit ayırmaya karar verdim. Gerçekten çok eğleniyordum. Dersten sonra arkadaşlarla cafelere gidiyor ve sohbet ediyorduk. Okul kulüplerine katılıyordum. Arkadaş çevremi hayli genişletiyordum. Galiba Allah'ın varlığını hatıra getirmediğim bir dönem hiç olmamıştı. Ta ki üniversitenin ilk iki yılına kadar... Hayatı anlamdırmaya çalışıyor ancak başarılı olamıyordum bu nedenle de beynim "sorgulama, hayatını yaşa!" diyordu. Bu şekilde belirli bir süre devam ettim. Sonra bir gün vicdanım: "Hayatının amacı bu mu gerçekten?" diye sordu. Cevap veremedim. Ama bu soruyu göz ardı da edemedim. Resmen hatırlamak istemediğim şey karşıma dikilivermiş ve hesap soruyordu. Bundan sonra yavaş yavaş düşünmeye ve sorgulamaya başladım acaba ben ne yapıyorum diye... Üniversite 3 te değişmeye başlamıştım. Hatta ilk defa blogumu o zamanlar açtım ve yalnızlığa gömülmeye karar verdim. Hayatımda radikal kararlar vererek bitirmem gereken arkadaşlık ilişkilerini sonlandırdım. Çünkü artık hiçbir amaca hizmet etmediğini biliyordum. İlk önce hayatıma çeki düzen verdim. Derslerime odaklandım ve çift anadal yapmaya karar vererek bu kararımı gerçekleştirdim. Bu şekilde kendimi daha huzurlu hissettim.

Üniversite dördüncü sınıfa geldiğimde bir olay beni derinden etkiledi. Dersime 3 saat önce giren bir hocam kalp krizi geçirerek vefat etti. Halbuki 3 saat önce bize ders anlatıyordu. Bu olayla sarsıldım. Hayatı daha çok sorgulamaya başladım ve namaz kılmam gerektiğini hissettim. Yalnızca gerektiğini hissettim ama bir faaliyete geçemedim. Çünkü namaz kılmak o kadar kolay değildi.  Ben bu hislerle baş etmeye çalışırken zamanında çok yakın olduğum arkadaşlarımdan da darbe üstüne darbe geldi ve yalnızlığa gömüldüm. Artık tüm vaktimi kütüphane de yazarak geçiriyordum. Kendimle mutlu olmaya çalışıyordum ve sorgulama sürecim devam ediyordu.

Derken Allah beni terk edenlere mukabil çok güzel insanlarla denk getirdi ve çok güzel bir ortama giriverdim. Sorgulama sürecim beni hakikat arayışına iterek farklı kararlar almaya itti. Bundan sonrasına tesettür yazılarımda bahsettiğim için burada sizi yormak istemediğimden aşağıdaki linkleri bırakıyorum:

> Tesettür #3: İç Huzurum Nerede?

>> Tesettür #4 :Yüreği Gözlerinden Okunur mu İnsanın? 

>>>Tesettür #5: Bu Yazıma Fazlasıyla His Karışmıştır  

Karanlığa bir mum yakmak vesilesiyle yazmış olduğum bu seriyi burada sonlandırıyorum.

Bana mail adresimden ulaşabilirsiniz.

Sevgilerimle

Kuklanız!

    Sinop'ta kendimi huzurlu hissediyorum. Sakin bir sahil kasabası, sanki yurt dışında bir yerdeymişsiniz gibi hissediyorsunuz. Sinop Gezisiyle alakalı ilk yazıma, Sinop'un en güzel sahil kasabası olan Gerze ilçesiyle başlamak istedim. Gerze'nin benim için önemi büyüktür. Çünkü benim çok sevdiğim canım memleketimdir. Ayrı bir bağ kurmam bundandır diye düşünüyorum. Gerze'de tarihi yangın evleri bulunuyor. Sinop için önem arz eden eden bu yapılar, yavaş yavaş yıkılarak tarihi dokuya zarar verildi ve yerine çok katlı bina yığınları yapılmaya başlandı.  Kimse de bir dur demiyor maalesef. Bu durum beni çok rahatsız ediyor çünkü bir tarih gözümüzün önünde yerle bir ediliyor. Bu hüznümü de bu yazıma iliştirmeden geçemedim.

Sinop Gerze, Yangın Evlerinden bir görüntü

Gerze' de evimiz olmasına rağmen bu sene kalamadık. Gerze'ye geldiğimizde şöyle bir evimizi kolaçan ettikten sonra Gerze'de nerede kalsak diye düşündük ve iskelenin dibinde bulunan her zaman önünden geçtiğim Gerze Otel'de kaldık. 

Bu otelin önünden defalarca gelip geçmiş ve içerisini merak etmişimdir. Kalmak nasip olunca resepsiyonist bize en güzel odayı verdi, çünkü hemşeri çıktık(hemşericilik kazanmamalı). Bu arada bizim gittiğimiz 2021 Eylül'de Gerze Otel'in işletmesi değişmişti. Otelin eksikleri tespit ediliyor ve iyileştirme süreci için adımlar atılıyordu. Otel eski  ve eksikleri fazla olan bir otel ancak samimiyeti en yüksek oteldi.  Eski olmasına rağmen temiz olması beni memnun  etti. 

Bu arada Gerze'nin en güzel oteli North Star Otel'dir. Ancak biraz pahalıydı. Benim için konfor önemli derseniz burada kalmak sizi memnun edecektir. Eğer daha az maliyetli olsun derseniz de Gerze Otel iş görecektir.

2021 Eylül'de gittiğimde Gerze'de parklar yenilenmişti. Belediyenin çalıştığını görmek beni memnun etti. Sanki Avrupa'da gibi hissettim kendimi. Böyle bir güzellik olamaz. Güzel fotoğraflar çekemedim ama çektiğim iki fotoğrafı iliştireyim de anısı kalsın.

Gerze'de pek gezilecek yer yoktur ama kafa dinlemek için buradan iyisini bulamazsınız. Gerze'nin kalbi de İskele de atar. Gerze yaşlı nüfus yoğunluğu olan bir ilçe olsa da yazın çok renkli ve cıvıl cıvıldır. Birçok insan İskele'ye akşama doğru akın eder ve eğlence başlar. Hatta burada hayat akşam 8 de başlar diyebilirim.

Gerze Otel'den İskele ve Cami manzarası

Gerze'de yaşayan insanlar rahat ve mutlu insanlardır. Karadeniz bölgesinde geziniyor gibi değil de sanki Antalya'dasınız veya farklı bir Avrupa ülkesindesiniz izlenimi verir. Bu yönünü seviyorum. Ama halkı kendi halinedir, küçük bir ilçe olduğu için herkes birbirini tanır ve yabancı olduğunuz hemen anlaşılır. 

Bu arada Pazartesi ve Cuma günleri çarşıda pazar kurulur. Köylü organik ürünlerini bu pazarda satar. Bir İstanbullu olarak böyle lezzetli ve taze ürünleri uygun fiyata almak beni mest etti. Cuma günü kurulan pazar çok daha büyüktür. Buraya yolunuz düşerse muhakkak pazarına uğramanızı öneririm.

Gerze de Ne Yenir?

Karousa Mantı & Nokul'a uğrayıp cevizli ve yoğurtlu mantısını yiyin. Gerçekten çok lezzetli. Nokul ise Sinop'un yöresel lezzetidir. Nokul'dan  bir parçada olsa tatmanızı öneririm.

Yeni bir Sinop yazısında görüşmek üzere...

Herkese merhaba arkadaşlar!

Blog sayfamı yeniledim. Hala eksikler var ama kullanılabilir bir hal aldı diyebilirim. Yeni blogum çok içime sindi. Beni yansıttığını düşünüyorum. Yeni blog tasarımımla yenilendiğimi hissediyorum. Yazılarımı daha büyük bir özenle yazmaya devam edeceğim. Bu arada biraz blogumda farklılaşan birkaç şeyden bahsetmek istiyorum.

Beni instagram, twitter, pinterest ve 1k uygulamasından takip edebilirsiniz. 1k uygulamamı hali hazırda aktif kullanıyorum. Abone & Takip kısmında ilgili sayfalara ulaşabilirsiniz.

Gardrops uygulamamdan genellikle ikinci el kitaplarımı satıyorum. Kitaplarımı temiz kullanıyorum. En fazla 1 kere okunmuş oluyor. İhtiyacınız olan kitaplara da "Satış" kısmından ulaşabilirsiniz.

Ayrıca domain satın aldım ve blogumu daha güvenilir hale getirdim. Artık daha aktif olacağım.

Blog tasarımıyla ilgili önerilerinize açığım. 

Sevgilerimle,

Kuklanız!

Herkesin ramazan bayramını en içten dileklerimle kutlarım.

Bu sene ramazan ayı benim için çok hızlı geçti. Ramazan ayı başından itibaren sağlık sorunlarıyla uğraşıyoruz. Öncelikle babamın sodyum değeri düştü ve düşmesiyle nefes darlığı, hafıza kaybı, iştahsızlık, halsizlik, eklemlerinde ağrı oluşmaya başladı. Bunun üzerine hastaneye gittik ve serum takıldı. 3 günün sonunda kendine gelmeye başladı. Sonra eve çıkartalım derken yine sodyum değeri düştü. Yine hastaneye gittik. Tomografi çekildi ve akciğerinde bir kitle tespit edildi. Sonrasında Süreyyapaşa Göğüs Hastalıkları hastanesi Doktor Murat Kavas'tan randevu aldık. Tevafuk hastanenin en iyi doktorlarından birisiymiş. Hızlı bir şekilde Pet-Ct taraması yaptırmamız gerektiği söylendi. Pet'in sonuçları 3 gün sonra çıktı. Sonuçları aldığımızda akciğerdeki kitlenin yüksek ihtimal kanser olduğu; lenf, karaciğer ve omurgasında nodüllere rastlandığı ama tam olarak emin olunamadığı söylendi. Bu nedenle  doktor -Allah razı olsun- işlerimizi kolaylaştırmak ve sonucu hızlı bir şekilde öğrenmemiz için bizi Sultanbeyli de Prof. Dr. Cansel Atinkaya'ya sevk etti. Burada da gerekli incelemeler yapıldıktan sonra MR çekimi için Maltepe Devlet Hastanesi'ne yönlendirdiler. Cansel Hanım'da bizi Süreyyapaşa Devlet Hastanesi'nde Doç. Dr. Huriye Berk Takır'a sevk etti. Bu doktorda gerçekten çok ilgilendi. Biyopsi öncesi doktor; EKG, Ultrason, Kan Tahlili, Covid Testi, Röntgen Testi yaptırdı. Anestezi ve Kalp Bölümünden onay alındı. Bu işlemleri yaptıktan sonra Biyopsi yaptırdık. Elhamdülillah tüm işlemleri bayramdan önce halletmiş olduk. Şimdi iki hafta sonra Biyopsi, MR sonuçları çıkacak. Sonrasında da tedavi süreci başlayacak. Ama bu süre zarfında Sodyum değeri hala düştüğü için hastanede. 

Bizde koşturmaktan gerçekten çok yorulduk bunu söyleyebilirim. Hemde babamı böyle görmek bende stres oluşturdu. Kendimi bu kısa süre içerisinde çok kastığımı hissettim.

İsmi geçen tüm doktorlardan çok memnun kaldım. Özel hastane doktoru olsa bu kadar ilgilenmezdi. Gönül rahatlığıyla gidebilirsiniz kesinlikle. Murat Kavas'a çok kolay randevu alınmıyor ama bazen hastaları bittikten sonra ilgilenebiliyor. O yüzden saat 15:30 'dan sonra hastaları bittikten sonra kapısında bekleyip görüşmek istediğinizi söyleyebilirsiniz.

Şimdilik yazımı noktalıyorum. Görüşmek üzere...

Allah'a emanet olun.