Yaprak Ölürken Büyüdüm.


Ben bir sonbahar akşamında büyüdüm.
Yaprakların yaşlandığını ve belinin büküldüğünü görmüştüm o gün.
Evet o gün.

Çok sancılıymış diyordu yaprak,
Ne dedim?
Sustu, sonra sancılı dedi.
Ölmek diyorum, sancılı.

Ölürken mi düşündün ey ahmak dedim?
Hayır dedi
Ya da belki..

Ölürken düşündüğüm içn değil, öldükten sonra düşündüğüm için ahmağım,
insanoğlu gibi dedi.

İşte o an duraksadım
İnsanoğlu ve ölmek.
Düşünülecek şey mi?
Ben ve ölmek !
Ölmek..
Daha çok var dedim .

Sonra duraksadım,
Çok mu var? ya ne zaman diye sordum
Ne zaman dedim, söylesene, çok var dedin ya hani?
Bir şeye dayanarak diyorsun herhalde değil mi?

Cevap vermedi.

İşte o zaman büyüdüm.
Yaprak ölünce büyüdüm.
Yaprak ölünce




3 comments

  1. Merhaba serbest stil yazıyorsunuz sanırım güzel olmuş

    YanıtlaSil
  2. kalemine sağlık ablacığım <3 hakikatler güzel bir elden kaleme dökülünce güzelliği katlanmış. ''Ölürken düşündüğüm için değil, öldükten sonra düşündüğüm için ahmağım,
    insanoğlu gibi dedi.'' dizeleri yaptığım hatalara da götürdü beni, yaptıktan sonra düşünüyor ve pişman oluyoruz. Aslında öncesinde düşündüğümüzü sanıyor ve çoğu zaman kendimizi kandırmış bulunuyoruz. Ders alabilmek, ölmeden önce ölmek gerek...
    Allah'a emanet ol :))

    YanıtlaSil

Fikirlerinizi önemsiyorum,
Lütfen benimle düşüncelerinizi paylaşın :)